Ozempic czy Saxenda: co lepsze na odchudzanie?

Szybki rozwój medycyny sprawił, że leczenie nadwagi i otyłości stało się bardziej skuteczne niż kiedykolwiek wcześniej. Saxenda i Ozempic to leki stosowane w terapii osób zmagających się z nadmierną masą ciała. Choć oba preparaty wykazują wysoką efektywność, różnią się mechanizmem działania, sposobem podawania oraz zakresem zastosowań. Decyzja o wyborze jednego z nich powinna być podejmowana w porozumieniu z lekarzem, w oparciu o indywidualne potrzeby pacjenta.

Sahenda i Ozempic - pochodzenie i popularność

Oba leki pochodzą od duńskiej firmy farmaceutycznej Novo Nordisk, która specjalizuje się w leczeniu cukrzycy i otyłości. Saxenda, zawierająca liraglutyd, została wprowadzona na rynek w 2014 roku jako pierwszy lek na redukcję masy ciała z grupy agonistów GLP-1. Ozempic, bazujący na semaglutydzie, pojawił się później, w 2017 roku, początkowo jako lek na cukrzycę typu 2. W 2021 roku semaglutyd w wyższej dawce został zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych jako preparat wspomagający odchudzanie pod nazwą Wegovy, co dodatkowo zwiększyło jego popularność.

Obecnie Ozempic/Wegovy jest bardziej popularny zarówno w Polsce, jak i na świecie, co wynika z jego wyższej skuteczności w redukcji masy ciała oraz wygodniejszego stosowania raz w tygodniu. Liraglutyd (Saxenda) pozostaje jednak powszechnie używanym lekiem, zwłaszcza w Europie, gdzie zyskał renomę jako pionier w tej kategorii terapeutycznej. W Polsce Ozempic sprzedaje się lepiej, co potwierdzają rosnące liczby recept wystawianych na ten preparat, szczególnie wśród pacjentów z cukrzycą i otyłością. Globalnie semaglutyd wyprzedził liraglutyd w statystykach sprzedaży dzięki swojej wszechstronności i lepszym wynikom badań klinicznych.

Deficyt kaloryczny - jak go wyliczyć? Zobacz, jak schudnąć bez ryzykaZobacz również

Jak działają Saxenda i Ozempic?

Mechanizmy działania Saxendy i Ozempicu są zbliżone, ponieważ oba leki należą do tej samej rodziny agonistów GLP-1 (glukagonopodobnego peptydu-1). Substancją czynną Saxendy jest liraglutyd, natomiast w Ozempicu zastosowano semaglutyd, który jest nowszym i silniejszym związkiem tej grupy.

Mechanizmy działania Saxendy i Ozempicu wyglądają następująco:

• Saxenda (liraglutyd): to analog GLP-1 (glukagonopodobnego peptydu-1), który działa poprzez stymulację receptorów w mózgu odpowiedzialnych za uczucie sytości. Zmniejsza apetyt i wydłuża czas opróżniania żołądka, co prowadzi do mniejszego spożycia kalorii.
• Ozempic (semaglutyd): również należy do grupy agonistów GLP-1, ale jest silniejszym związkiem niż liraglutyd. Oprócz kontroli apetytu, semaglutyd wpływa na regulację poziomu cukru we krwi, co czyni go bardziej wszechstronnym w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą.

Efekty działania tych leków na masę ciała pojawiają się już w pierwszych tygodniach terapii, choć pełny ubytek masy jest zauważalny po kilku miesiącach regularnego stosowania. Przy odpowiednim dawkowaniu i zachowaniu zasad diety redukcyjnej pacjenci mogą osiągnąć znaczące rezultaty w ciągu 6-12 miesięcy. Badania kliniczne wskazują, że największy spadek masy ciała następuje zwykle w okresie od 3 do 6 miesięcy, po czym tempo redukcji masy stabilizuje się. Dzięki temu oba leki nie tylko wspomagają odchudzanie, ale także pomagają utrzymać uzyskaną masę ciała w dłuższym okresie czasu.

Saxenda i Ozempic: skuteczność w redukcji masy ciała. Który lepszy?

Skuteczność Saxendy i Ozempicu w redukcji masy ciała została potwierdzona w licznych badaniach klinicznych, które wykazały ich znaczący wpływ na spadek wagi u pacjentów z nadwagą i otyłością.

• Saxenda (liraglutyd): W badaniu SCALE, trwającym 56 tygodni, osoby stosujące liraglutyd w dawce 3 mg dziennie straciły średnio 8% masy ciała w porównaniu do 2,6% w grupie placebo. Z kolei 63% pacjentów przyjmujących Saxendę osiągnęło co najmniej 5% spadku masy ciała, a 33% zanotowało redukcję wynoszącą 10% lub więcej. Liraglutyd wykazuje największą skuteczność w ciągu pierwszych kilku miesięcy terapii, jednak tempo utraty wagi wyhamowuje po około pół roku.
• Ozempic (semaglutyd): W badaniu STEP 1, obejmującym pacjentów z nadwagą lub otyłością, którzy nie mieli cukrzycy, stosowanie semaglutydu w dawce 2,4 mg tygodniowo przez 68 tygodni doprowadziło do średniego spadku masy ciała wynoszącego 14,9%, podczas gdy w grupie placebo odnotowano tylko 2,4%. Dodatkowo 86% uczestników osiągnęło redukcję masy ciała o co najmniej 5%, a niemal 50% straciło ponad 15%. W porównaniu do liraglutydu, semaglutyd działa szybciej i bardziej efektywnie, a wyhamowanie spadku wagi następuje później, co może być związane z silniejszym efektem tłumienia apetytu.

Dieta w insulinooporności. Co jeść, a czego unikać? Przykładowy jadłospisZobacz również

Czy efekty odchudzania są trwałe?

Jednym z kluczowych pytań dotyczących terapii farmakologicznych otyłości jest trwałość uzyskanych efektów odchudzania. Badania wskazują, że:

• U pacjentów stosujących Saxendę, którzy kontynuują terapię przez dłuższy czas, utrzymanie osiągniętej masy ciała jest możliwe, ale po odstawieniu leku często dochodzi do przyrostu wagi. Powrót masy ciała jest związany z zakończeniem działania hamującego apetyt przez liraglutyd.
• Ozempic, szczególnie w wyższej dawce stosowanej jako Wegovy (2,4 mg), również wykazuje tendencję do stopniowego odzyskiwania masy ciała po zakończeniu terapii. Jednak w badaniu STEP 4, osoby, które kontynuowały stosowanie semaglutydu, utrzymały ponad 17% redukcji masy ciała po 68 tygodniach, co potwierdza jego wysoką skuteczność w długoterminowej kontroli wagi.

Wyhamowanie spadku masy ciała

W obu przypadkach tempo utraty wagi wyraźnie zmniejsza się po pierwszych kilku miesiącach terapii. Jest to zjawisko naturalne, ponieważ organizm dostosowuje się do nowego bilansu energetycznego. Dalsza redukcja masy ciała jest możliwa, ale wymaga utrzymania niskokalorycznej diety i aktywności fizycznej. Oczywiście, zawsze należy pamiętać, aby redukcja była bezpieczna - absolutnie nie należy samodzielnie zwiększać dawek leków Saxenda i Ozempic, ani stosować mocno restrykcyjnych diet, gdyż może to być szkodliwe dla zdrowia.

Ozepic i Saxenda. Sposób podawania i wygoda stosowania

Saxenda i Ozempic to leki podawane w formie wstrzyknięć podskórnych, co może budzić obawy u niektórych pacjentów. Ich aplikacja jest jednak prosta i odbywa się za pomocą specjalnie zaprojektowanych penów (wstrzykiwaczy), które umożliwiają precyzyjne dawkowanie leku.

• Saxenda: lek wymaga codziennych wstrzyknięć podskórnych. Dawkowanie rozpoczyna się od 0,6 mg na dobę i jest stopniowo zwiększane w celu minimalizacji skutków ubocznych, takich jak nudności. Docelowa dawka to 3 mg dziennie. Wstrzyknięcia można wykonywać w okolicę brzucha, uda lub ramienia, przy czym miejsce aplikacji powinno być zmieniane, aby uniknąć podrażnień skóry.
• Ozempic: jego największym atutem jest mniejsza częstotliwość stosowania – wstrzyknięcia wykonuje się raz w tygodniu. Terapia rozpoczyna się od dawki 0,25 mg, która jest stopniowo zwiększana do 1 mg, a czasami nawet 2 mg tygodniowo, w zależności od zaleceń lekarza. Podobnie jak w przypadku Saxendy, Ozempic podaje się podskórnie w brzuch, udo lub ramię.

Oba leki są wygodne w użyciu dzięki penom, które zawierają gotowy roztwór leku. Pensy mają igły jednorazowego użytku, które są bardzo cienkie i krótkie, co sprawia, że wstrzyknięcie jest niemal bezbolesne. Cały proces aplikacji zajmuje kilka sekund i można go wykonać samodzielnie w domu po odpowiednim przeszkoleniu przez lekarza lub farmaceutę.

Pacjenci powinni pamiętać, by nie wstrzykiwać leku w to samo miejsce zbyt często, aby zapobiec stwardnieniom skóry i poprawić wchłanianie substancji czynnej. Dodatkowo, oba leki powinny być przechowywane w lodówce, aby zachowały swoje właściwości farmakologiczne, ale przed podaniem zaleca się ogrzanie pena do temperatury pokojowej, co zwiększa komfort aplikacji.

Jak działa Intermittent Fasting? Rodzaje i zasady postu przerywanegoZobacz również

Ozempic i Saxenda. Możliwe efekty uboczne

Oba leki – Saxenda i Ozempic – należą do grupy agonistów receptora GLP-1, co oznacza, że ich działania niepożądane mogą być podobne. Najczęstsze efekty uboczne dotyczą przewodu pokarmowego, ale różnice w dawkowaniu, sile działania i czasie terapii mogą wpływać na indywidualne doświadczenia pacjentów.

Skutki uboczne Saxendy

Najczęstsze działania niepożądane to:Saxenda, jako lek podawany codziennie, wymaga stopniowego zwiększania dawki w celu minimalizacji działań niepożądanych. Pacjenci, którzy stosują Saxendę, mogą także odczuwać objawy związane z hipoglikemią (choć rzadziej niż w przypadku Ozempicu) oraz w niektórych przypadkach zgłaszać reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak zaczerwienienie, ból czy podrażnienie.

• • nudności, które mogą występować szczególnie w początkowej fazie zwiększania dawki,
  • wymioty i biegunki,
  • ból brzucha, wzdęcia, uczucie pełności,
  • bóle głowy, zawroty głowy.

Skutki uboczne Ozempicu

Ozempic, dzięki swojej silniejszej substancji czynnej (semaglutyd) i rzadszemu podawaniu, może powodować intensywniejsze reakcje, szczególnie na początku terapii. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmują:Co istotne, Ozempic wykazuje wyższe ryzyko hipoglikemii, szczególnie jeśli stosowany jest w połączeniu z innymi lekami na cukrzycę, jak insulina czy sulfonylomoczniki.

• • nudności, wymioty i biegunki,
  • zaparcia, które pojawiają się u części pacjentów,
  • bóle brzucha i wzdęcia,
  • reakcje alergiczne w miejscu podania leku.

Czy któryś lek jest bardziej niebezpieczny?

Ogólnie rzecz biorąc, oba leki są uznawane za bezpieczne, o ile są stosowane zgodnie z zaleceniami lekarza. Jednak Ozempic, jako silniejszy agonista GLP-1, może wiązać się z większym ryzykiem poważnych działań niepożądanych, takich jak np. zapalenie trzustki, czy zaburzenia czynności nerek (w szczególności odwodnienie związane z wymiotami lub biegunką).

Saxenda, choć działa łagodniej, również może prowadzić do działań niepożądanych, ale dzięki codziennemu dawkowaniu ryzyko ich nasilenia jest łatwiejsze do kontrolowania. Nie stwierdzono jednak, aby którykolwiek z tych leków był znacząco bardziej ryzykowny, jeśli stosuje się je zgodnie z zaleceniami i pod kontrolą lekarza.

Dieta "Slavic Girl" podbija TikToka. Zdrowy trend czy fanaberia?Zobacz również

Kto powinien szczególnie uważać?

Oba leki nie są zalecane dla osób z historią nowotworów tarczycy (np. raka rdzeniastego tarczycy) lub zespołem MEN 2 (mnogiej gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej typu 2). Również pacjenci z ciężkimi chorobami przewodu pokarmowego powinni unikać terapii agonistami GLP-1. Wybór między Saxendą a Ozempicem powinien opierać się nie tylko na skuteczności, ale również na ocenie tolerancji i profilu bezpieczeństwa, co podkreśla konieczność regularnych konsultacji z lekarzem w trakcie terapii.

Ile kosztują Ozempic i Saxenda?

Koszt terapii preparatami Ozempic i Saxenda różni się w zależności od dawki oraz miejsca zakupu. W styczniu 2025 roku cena detaliczna leku Saxenda w polskich aptekach waha się od około 316 zł do 1120,28 zł za opakowanie zawierające trzy wstrzykiwacze. Natomiast cena Ozempicu wynosi około 403,45 zł za opakowanie zawierające jeden wstrzykiwacz 3 ml oraz cztery igły.

Czy Ozempic i Saxenda są refundowane przez NFZ?

Ozempic jest objęty refundacją w leczeniu cukrzycy typu 2 u pacjentów spełniających określone kryteria kliniczne, takie jak: leczenie co najmniej dwoma doustnymi lekami hipoglikemizującymi przez minimum 6 miesięcy, poziom HbA1c ≥ 8%, wskaźnik masy ciała (BMI) ≥35 kg/m² oraz bardzo wysokie ryzyko sercowo-naczyniowe. Pacjenci objęci refundacją płacą za lek 30% jego ceny, a pozostałą część pokrywa NFZ.

Z kolei Saxenda, stosowana głównie w terapii otyłości, nie jest objęta refundacją przez NFZ. Od 1 stycznia 2021 roku żaden lek przeznaczony wyłącznie do leczenia otyłości nie jest refundowany w Polsce.

Ile kosztuje miesięczna terapia?

Miesięczny koszt terapii zależy od indywidualnego schematu dawkowania. W przypadku Saxendy, przy standardowym schemacie zwiększania dawki do 3 mg na dobę, jedno opakowanie może wystarczyć na około 3 tygodnie, co przekłada się na miesięczny koszt rzędu 600-1500 zł. Dla Ozempicu, przy standardowej dawce 0,5 mg raz w tygodniu, jedno opakowanie wystarcza na miesiąc, co przy pełnej odpłatności stanowi koszt około 400 zł, a przy refundacji około 120 zł.

Ozempic i Wegovy - nowe badania. Pomagają też sercuZobacz również

Saxenda czy Ozempic: który lek wybrać?

Wybór między Saxendą a Ozempicem powinien być uzależniony od potrzeb zdrowotnych pacjenta, jego preferencji oraz wskazań medycznych. Oba leki są skuteczne w terapii otyłości, ale różnice w ich działaniu, dawkowaniu i dodatkowych korzyściach zdrowotnych sprawiają, że mogą być lepiej dopasowane do określonych grup osób.

• Ozempic (semaglutyd): Ozempic jest bardziej odpowiedni dla osób z cukrzycą typu 2, które oprócz redukcji masy ciała potrzebują poprawy kontroli glikemii. Dzięki zdolności do obniżania poziomu cukru we krwi oraz zmniejszania ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych, jest szczególnie korzystny dla pacjentów z insulinoopornością, hiperglikemią lub chorobami układu krążenia. Wygodniejsze dawkowanie (raz w tygodniu) czyni go atrakcyjnym wyborem dla osób, które cenią prostotę i chcą uniknąć codziennych wstrzyknięć. Ozempic może być również preferowany dla tych, którzy oczekują szybszych i bardziej wyraźnych efektów odchudzania, ponieważ badania pokazują, że semaglutyd prowadzi do większego spadku masy ciała w porównaniu do liraglutydu.
• Saxenda (liraglutyd): Saxenda może być lepszym rozwiązaniem dla osób, które nie mają cukrzycy, ale zmagają się z nadwagą lub otyłością, szczególnie jeśli dodatkowo cierpią na zaburzenia łaknienia, takie jak nadmierny apetyt czy kompulsywne jedzenie. Dzięki codziennym wstrzyknięciom możliwe jest bardziej precyzyjne dostosowanie dawki, co może być korzystne w przypadku pacjentów wrażliwych na działania niepożądane. Liraglutyd bywa także preferowany w leczeniu otyłości u młodszych pacjentów lub tych, którzy nie są gotowi na terapię lekiem działającym silniej, jak semaglutyd.

Warto również wspomnieć, że Ozempic, choć bardziej skuteczny, może być trudniej dostępny ze względu na rosnącą popularność i ograniczenia w dostawach. Saxenda, jako lek o dłuższej obecności na rynku, jest szeroko dostępna, ale wymaga większego zaangażowania pacjenta z uwagi na codzienne wstrzyknięcia. Ostateczna decyzja o wyborze leku powinna być podejmowana w porozumieniu z lekarzem, który uwzględni historię chorób pacjenta, jego styl życia, preferencje oraz potencjalne przeciwwskazania. Dzięki temu terapia będzie skuteczna, a uzyskane efekty łatwiejsze do utrzymania.